Over een schoonheidsspecialiste met een mooie naam

Vrijwel wekelijks staat ze erin. In het Joods Weekblad, dat van 1941 tot in de herfst van 1943 verschijnt. Soms zelfs twee keer in één uitgave. Af en toe staat ze ook in het Algemeen Handelsblad, het Nieuws van de Dag.

Schoonheidsspecialiste. Dat is ze. En de lezers zullen het weten ook. Manicure, pedicure, gezichtsmassage: ze biedt het allemaal aan. Eventueel komt ze bij de mensen thuis. Ziekenfondspatiënten krijgen korting. Op vaste uren dan toch.

Ook lessen tot gediplomeerd schoonheidsspecialiste kunnen bij haar worden gevolgd. Dat zijn niet zomaar lessen, het zijn lessen onder leiding van een arts.

Af en toe rijmt ze. Overtollig haar raken de klanten bij Mini Mooy kwijt, want zij ´doet het met elektriciteit´. En ook in de kou is een gezichtsmassage ´zeer goed voor de circulatie van Uw bloed´. Steeds bedenkt ze iets nieuws. ´Wordt niet oud voor Uw tijd!´ Want ´jeugdig blijven is het parool´.  En, ja, ´loop´ vooral eens ´met Uw  likdoorns´ langs!

´Iedere practische Huisvrouw abonneert zich nu op Beyer´s Mode für alle,´ meent een advertentie in het Nieuws van de Dag, direct naast die van Mini Mooy, in maart 1942. In deze krant adverteert Mini Mooy voor het laatst op 14 april. ´De Lente komt in het land, nu is het tijd voor de verzorging van uw gelaat, voet en hand.´

Mei 1942. Mini Mooy adverteert alleen nog in het Joods Weekblad. Er gebeurt iets rondom haar bedrijf. Kennelijk geven mensen zich uit als collega´s. Of misschien doen ze wel alsof ze Mini Mooy zelf zijn. Trap er niet in, waarschuwt ze een paar keer. Om vervolgens verder te gaan met reclame maken. ´Zoekt de zon op door gebruik te maken van de hoogtezon.´

In juli 1942 wordt de zaak van Mini Mooy aangewezen als `Joods lokaal´. Alleen Joodse klanten mogen er voortaan nog naar binnen.

Een maand later ontbreekt het telefoonnummer in haar tekst. Bellen is nu voor Joden verboden.

Op 2 oktober 1942 verschijnt haar laatste advertentie.

Tegen beter weten in heb ik, niet zolang geleden, Mini Mooy op het Joods Monument (dat zich hier bevindt) opgezocht. Ik was een beetje aan haar gehecht geraakt. Zoals je dat soms met mensen hebt.

Van haar dood, in februari 1943 in Auschwitz, keek ik niet op. Wel van haar leeftijd. Twintig jaar, werd ze maar.